KÀ - Ontwerpers

• Guy Laliberté

  Oprichter en Creative Guide

  Guy Laliberté is in 1959 geboren in Québec. Deze accordeonist, steltloper en vuurvreter heeft met ondersteuning van een kleine groep mensen het allereerste internationaal vermaarde circus van Québec opgericht. Guy Laliberté, een dappere visionair, herkende en gebruikte de talenten van straatartiesten van het Fête foraine de Baie-Saint-Paul en richtte in 1984 Cirque du Soleil op.

  Guy Laliberté was de eerste die de mix van culturen en artistieke en acrobatische disciplines samenbracht, wat ook vandaag de dag nog kenmerkend is voor Cirque du Soleil. Sinds 1984 staat hij aan het hoofd van het creatieve team en helpt hij de medewerkers bij de ontwikkeling van elke show. Daarnaast heeft hij eraan bijgedragen dat circuskunsten tegenwoordig worden gezien als een belangrijke artistieke discipline.

  Cirque du Soleil is een internationale organisatie; zowel wat betreft de stijl en activiteiten als de invloed die het circus uitoefent. Guy Laliberté staat nu aan het hoofd van een organisatie met activiteiten die zich uitstrekken over vijf continenten.

  In oktober 2007 begon Guy Laliberté aan een tweede project: de ONE DROP Foundation, die tot doel heeft om wereldwijd armoede te bestrijden door mensen van schoon water te voorzien.  Deze nieuwe droom komt voort uit het gegeven dat het recht op water van essentieel belang is om te kunnen overleven en uit de normen en waarden die al sinds de oprichting een belangrijke rol spelen bij Cirque du Soleil:  de gedachte dat het leven alles wat iemand geeft ook weer teruggeeft en dat daarbij zelfs het kleinste gebaar een verschil maakt.

  In september 2009 werd Guy Laliberté de eerste Canadese privéruimtevaarder.  Zijn doel was om mensen bewust te maken van de waterproblemen waarmee de aarde en mensheid te maken hebben. Onder het motto Moving Stars and Earth for Water was de eerste poëtisch-sociale missie in de ruimte een feit. De bedoeling was mensen te raken vanuit een artistieke benadering: een speciale, 120 minuten durende webcast met verschillende optredens in veertien steden op vijf continenten, zelfs in het internationale ruimtestation ISS.

  Belangrijkste awards en onderscheidingen
  In 2012 werd Guy Laliberté opgenomen in de Gaming Hall of Fame van de American Gaming Association. In 2011 werd hij opgenomen in de Canadian Business Hall of Fame. In 2010 kreeg Guy zijn eigen ster op de Hollywood Walk of Fame. In hetzelfde jaar werd Guy door de regering van Québec gepromoveerd van ridder (een titel die hij zes jaar eerder kreeg) tot officier in de Ordre de la Pléiade. De Université Laval (Québec) verleende Guy Laliberté in 2008 een eredoctoraat. Het jaar ervoor won Guy Laliberté de Ernst & Young Entrepreneur of the Year-award in drie categorieën: Québec, Canada en Internationaal. In 2004 ontving hij de Order of Canada, de hoogste onderscheiding van het land, van de gouverneur-generaal van Canada. In hetzelfde jaar werd hij door Time Magazine genoemd als een van de 100 meest invloedrijke personen ter wereld. In 2003 werd hij door de Condé Nast-groep geëerd als onderdeel van het Never Follow Program, een eerbetoon aan uitvinders en innovators. In 2001 werd hij door de Académie des Grands Montréalais uitgeroepen tot 'Great Montrealer'. In 1997 ontving Guy Laliberté de Ordre National du Québec, de hoogste onderscheiding die door de regering van Québec wordt uitgereikt.

  
  

  Andere awards en onderscheidingen

  2009
  Lifetime Achievement Award, uitgereikt door de Canadian Marketing Association

  2002
  Vereeuwiging in de Canadese Walk of Fame

  1998
  Visionary Award, uitgereikt door het American Craft Museum (nu het Museum of Arts and Design in New York)

  1996
  Vision nouvelle-award, uitgereikt op het 43e Gala du Commerce (Québec)

  1988
  Personality of the Year, Gala Excellence La Presse (Québec)

  1988
  Entrepreneur of the Year, Les Affaires magazine (Québec)

   

  Meer infoVerbergen

• Robert Lepage

  Schrijver en regisseur

  De multidisciplinaire kunstenaar Robert Lepage is als theaterregisseur en auteur, even begaafd als in de rol van acteur en filmregisseur. Zijn moderne en ongewone werk, dat wordt geprezen door critici uit de hele wereld, overstijgt alle grenzen tussen disciplines.

  In 1975 ging Lepage naar het Conservatoire d'art dramatique de Québec en na een studie in Frankrijk werkte hij mee aan diverse producties, waarin hij de rol van acteur, auteur en regisseur combineerde. In 1985 ontwierp hij The Dragons' Trilogy, een voorstelling die hem internationale erkenning opleverde. Daarna volgden Vinci (1986), Polygraph (1987), Tectonic Plates (1988), Needles en Opium (1991). Met A Midsummer Night’s Dream in 1992 was hij de eerste Noord- Amerikaan die een stuk van Shakespeare regisseerde in het Royal National Theatre in Londen.

  Van 1989 to 1993 was Lepage Artistic Director [artistiek directeur] van het Théâtre français aan het National Arts Centre in Ottawa. In 1994 richtte hij zijn eigen gezelschap op, Ex Machina, en regisseerde hij Les sept branches de la rivière Ota (1994), Le Songe d’une nuit d’été (1995) en de soloproductie Elsinore (1995).

  Daarnaast maakte hij in 1994 zijn debuut in de filmwereld. Hij schreef en regisseerde zijn eerste speelfilm, Le Confessional, die het daaropvolgende jaar werd vertoond tijdens de Directors’ Fortnight op het Filmfestival van Cannes. Hij vervolgde met de regie van Polygraph in 1996, Nô in 1997, Possible Worlds in 2000 (zijn eerste speelfilm in het Engels) en tenslotte, in 2003, een verfilming van zijn eigen toneelstuk La Face Cachée de la Lune.

  In 1997 vond onder leiding van Robert Lepage de opening plaats van La Caserne, een multidisciplinair productiecentrum in de stad Québec. Daar ontwiepr en produceerde hij Geometry of Miracles (1998), Zulu Time (1999), The Far Side of The Moon (2000), een nieuwe versie van The Dragons’ Trilogy met een nieuwe cast (2003) en The Busker’s Opera (2004). Dit werd gevolgd door The Andersen Project (2005), Lipsynch (2007), The Blue Dragon (2008) en Eonnagata (2009).

  Lepage maakte zijn grote entree in de wereld van de opera toen hij in 1993 de succesvolle dubbele vertoning van Bluebeard’s Castle en Erwartung op de planken bracht. Daarna kwam hij met La Damnation de Faust, voor het eerst te zien op het Saito Kinen Festival Matsumoto in Japan (1999), 1984 in Londen (2005), The Rake’s Progress in Brussel (2007) en The Nightingale and Other Short Fables in Toronto (2009).

  Robert Lepage ontwierp en regisseerde de Secret World Tour van Peter Gabriel (1993) en zijn Growing Up Tour (2002). Als onderdeel van de festiviteiten rond het 400-jarig bestaan van de stad Québec in 2008 kwam Le Moulin à imagesTM tot stand, de grootste ooit geproduceerde architectuurprojectie op de wanden van de Bunge, een enorme graansilo. In 2009 maakten hij en zijn Ex Machinateam Aurora Borealis een permanente lichtshow voor het gebouw, geïnspireerd door de kleuren van het noorderlicht.

  In een reeks van vele prestigieuze prijzen ontving Lepage in 2009 de Governor General’s Performing Arts Award voor zijn buitengewone bijdrage aan het culturele leven in Canada gedurende zijn hele loopbaan.

  TOTEM is de tweede voorstelling van Robert Lepage voor Cirque du Soleil, als vervolg op KÀ (2004). "Geïnspireerd door de eerste verhalen van de eerste mensen verkent TOTEM de geboorte en de evolutie van de wereld, de niet aflatende nieuwsgierigheid van de mens en zijn voortdurende drang om uit te blinken”, zegt hij. “Het woord totem suggereert dat mensen in hun lichaam het volledige potentieel van alle levende wezens meedragen, zelfs het verlangen van de Dondervogel om naar de top van de totem te vliegen”.

  Robert Lepage werd geboren in Québec in 1957.

  Meer infoVerbergen

• Guy Caron

  creatief directeur

  Caron was Cirque's first Artistic Director when the company was created in 1984. He is also the founder of Montreal 's National Circus School. After an absence of a few years to pursue other interests, he returned to Cirque in 1998 to direct Dralion (1999) and work as Director of Creation on KÀ (2004).

  Guy Caron is one of the main pioneers of the rebirth of the circus arts. In 1975, when no circus existed in Quebec, Guy Caron left for Hungary and studied for three years at the École de cirque de Budapest. In 1981, he founded the École nationale de cirque de Montréal with Pierre Leclerc. He was its executive director for ten years.

  He regularly seats on the juries of many circus festivals all over the world. From 1987 to 1989, he was the executive director of the Centre national des arts du cirque de Châlons-en-Champagne, in France. Since 1992, he has been a consultant and director for well-known circuses in Switzerland, France and the United States. In 1996, he directed three acts that won the Clown d'Or award at the Festival de Monte Carlo. These acts were performed by members of the Swiss family Knie.

  Guy Caron came to the circus arts through a fortuitous encounter with clowns Rodrigue Tremblay and Sonia Côté, alias Chatouille and Chocolat, in the 1970s. With them, he went to Hungary, and once back in Montreal, he was at the forefront of the public entertainers who were precursors to Cirque du Soleil. He owes his vocation as an actor to his mentor, man of theatre Paul Buissonneau. "He gave me everything: my tools as an actor, my first professional job, and even, quite often, his theatre, the Quat'Sous," he says.

  Circus arts are far from being the only field where Guy Caron has left his mark. He has four times been a member of the creative team for Quebec singer Diane Dufresne's shows. He has also worked on scenarios and as an artistic director or director for many forms of variety shows, especially cabarets, musicals, singing and magic.

  Guy Caron has also taken university courses in performance arts administration. This education has served, among other things, to help him sit for four years on the board of directors of the École nationale de cirque de Montréal and for three years on the board of the Festival mondial du cirque de demain, in Paris.

  Meer infoVerbergen

• Mark Fisher

  Toneel-en decorontwerper

  British architect Mark Fisher’s interest in building temporary structures and inflatables caught the attention of Roger Waters and led to his first rock ’n’ roll commission for Pink Floyd’s Animals tour in 1977. Mark has since earned an international reputation for his spectacular concert designs. His best-known work includes The Wall and Division Bell for Pink Floyd, Steel Wheels, Bridges to Babylon and Bigger Bang for the Rolling Stones, as well as Popmart for U2. Most recently Mark was Chief Designer for the opening and closing ceremonies of the 2006 Winter Olympics in Turin, the 2008 Beijing Summer Olympics and U2’s 2009-2010 360° tour.  Michael Jackson THE IMMORTAL World Tour will be Mark Fisher’s third collaboration with Cirque du Soleil following KÀ and Viva ELVIS.

  Meer infoVerbergen

• Marie-Chantale Vaillancourt

  Costume Designer

  Marie-Chantale Vaillancourt ontwerpt al 20 jaar lang kostuums voor een groot aantal theater-, dans-, opera- en filmproducties. Haar werk combineert de twee disciplines waarin ze zich heeft gespecialiseerd, namelijk kostuum- en decorontwerp, en wordt overal ter wereld vertoond.

  Sinds 1989 werkt ze bijzonder nauw samen met de wereldberoemde auteur, acteur en regisseur Robert Lepage. Ze heeft de kostuums voor veel van zijn producties ontworpen, zoals Les Sept Branches de la Rivière Ota, La Géométrie des Miracles, La Face Cachée de la Lune, de Growing Up-tour van Peter Gabriel, La Trilogie des Dragons en KÀ voor Cirque du Soleil.

  In de loop der jaren heeft Marie-Chantale vele belangrijke Canadese prijzen gewonnen voor haar werk, waaronder twee Masques de la Conception des Costumes in 1995 en in 2005. Ze is ook vele malen genomineerd voor prijzen zoals voor de Genies en de Jutras voor haar werk met Robert Lepage aan de speelfilm Nô.

  ""Hoewel KOOZA geen specifieke clownsvoorstelling is, wordt een aantal van de karakters wel gespeeld door clowns"", legt Marie-Chantale uit. ""Ik wou alle clichés en karikaturen vermijden, dus ik heb me vooral geconcentreerd op de schoolvoorbeelden van universele en nooit veranderende karakters. Het ontwerp doet aan een stripboek denken, maar het wordt gefilterd door het naïeve standpunt van de hoofdfiguur, The Innocent.

  Voor mijn kostuums heb ik allerlei verschillende inspiratiebronnen gebruikt, van stripverhalen, de schilderijen van Gustav Klimt, Baron Münchhausen en de Mad Max-films tot films over tijdreizen door India en Oost-Europa. Dit visueel naïeve, exotische en tijdloze universum doet denken aan de wereld van tinnen speelgoedsoldaatjes en kinderboeken met een knipoog naar Alice in Wonderland en de tovenaar van Oz"".

  Marie-Chantale Vaillancourt werd in 1967 geboren in Sept-Iles in het Canadese Québec.

  Meer infoVerbergen

• René Dupéré

  Composer and Arranger

  René Dupéré played a key role in shaping the artistic universe of Cirque du Soleil during its first ten years. His music for the shows Nouvelle Expérience, We Reinvent the Circus, Saltimbanco, Mystère and Alegría reverberated – and continue to reverberate – well beyond the big top.

  In 1994-95, the albums Alegría and Mystère spent several weeks at the top of the Billboard charts in the world music category. In 1995 and again in 2004 the Festival International de Jazz de Montréal paid homage to the music of René Dupéré and Cirque du Soleil.

  A master of hybrid musical styles, René composed some of the music for the ceremonies commemorating the return of Hong Kong to China in 1997. The following year he created the music for the world tour of Holiday on Ice, the Amsterdam-based ice ballet troupe. He has also written music for several television series and films.

  René Dupéré’s talents have earned him a number of awards and distinctions. He is a two-time recipient of the Society of Composers, Authors and Music Publishers of Canada (SOCAN) Hagood Hardy award. He is also known for “Ismya Vova,” composed for an Air Canada ad campaign, which won a Golden Award in 1998 at the New York Publicity festival for Best Original Music. Laval University awarded him an honorary doctorate for his contribution to popular music in Quebec.

  In 1998, René formed his own record company, Netza, and released his third album with the label in October 2002. In 2004 he returned to Cirque du Soleil for the first time since the creation of Alegría in 1994, to compose the music and create arrangements for the show KÀ.

  Meer infoVerbergen

• Jacques Heim

  Choregrapher

  When choreographer Jacques Heim first heard that Cirque du Soleil was interested in working with him he thought it was a mistake. Although he had admired every Cirque show he had seen, and he had seen almost all of them, he never thought Cirque and his own dance company would be a good fit—until KÀ came along.

  Heim was born in Paris but moved to New York as a young man, and studied as a theatre major at Middlebury College , Vermont . Upon graduation he moved to England, where he studied dance, then came back to the United States where he founded the acclaimed Los Angeles dance company Diavolo.

  For Heim, the link between Diavolo and KÀ lay in the process. "It's the same," he says, pointing out that, just like the cast of KÀ, Diavolo's dancers work with enormous architectural structures and props in constant motion. "I work with acrobats and different types of movers and dancers. We don't do circus but we do deal very much with structures and architectural environments. I'm not used to Cirque, but I am used to this kind of process."

  To create the show's choreography Heim had to blend dance with martial arts, acrobatics, puppets and projections—and he says that took some getting used to. "All those different languages and layers had to be mixed and put together. It wasn't easy, but I knew it was going to be possible because we had Robert Lepage as our director, and with his vision, somehow we would be able to put it together."

  Meer infoVerbergen

• Luc Lafortune

  Lighting Designer

  In directing the lighting for the show KÀ, Luc Lafortune is contributing to his twelfth creation with Cirque du Soleil. He has been associated with Cirque du Soleil since its beginnings in 1984. That year, he was hired as a lighting technician backstage. The following year, he was at the lighting control booth for the young troupe's eight-month tour. In 1986, he became the lighting designer. Since then, his lighting creations have toured the world.

  At Cirque du Soleil, his creator's resumé includes the shows We Reinvent the Circus, Fascination, Nouvelle Expérience, Saltimbanco, Mystère, Alegría, Quidam, "O", La Nouba, Dralion, Varekai and Zumanity. He was also co-director of photography for the video recording of the show Quidam.

  In 2002, he worked with director Robert Lepage to design the lighting for British singer Peter Gabriel's world tour, Growing Up. Many other internationally successful artists and groups have called upon his talents. Since 1996, he has worked with, among others, No Doubt, The Eagles, Gipsy Kings and Swiss circus Salto Natale.

  Luc Lafortune studied theatre production at Concordia University in Montreal . He was originally interested in set design. "One day, during rehearsal, I discovered the ability of light to redefine a space, to make a strong contribution to the image and spirit of a show," he says. The experience inspired a passion that still permeates his work today.

  The excellence of his work has garnered him many awards. In 1992, his lighting design for the show Saltimbanco earned him a Drama-Logue Theater Award, given by critics from the California-based theatre magazine of that name. In 1994, he was chosen as designer of the year by the magazine Lighting Dimensions International (LDI). In 1997, the Martin Professionals show The Atomic Lounge, for which Luc Lafortune was artistic director, won the LDI for best light show. In 1998, he took an Entertainment Design Award for his lighting design for the show "O".

  Luc Lafortune is regularly invited as a speaker to share his knowledge and thoughts with students and professionals all over the world.

  Meer infoVerbergen

• Jonathan Deans

  Sound Designer

  Jonathan Deans is one of the most sought-after live entertainment sound designers in the world. As a young man, he joined the Royal Shakespeare Company as an actor but had also a keen interest in sound and so began to blend with a theatrical context. Several years later, after a spell as a sound engineer in the music industry, notably at Morgan Studios where he brushed shoulders with artists such as Cat Stevens, Paul Simon and Rick Wakeman, he made his way back to the theatre via the Royal Opera House, Covent Garden, and later went on to mix the sound for the musical A Chorus Line. One success soon followed another, and he became the sound mixing engineer for dozens of London’s West End productions. Jonathan’s success as a mixing sound engineer led to him being hired as sound designer on the musical Marilyn. This was followed by work on other productions as Designer on Time, Les Misérables, Mutiny, Jean Seberg to mention a few. Over a decade later he relocated in America where he has designed systems and productions for theme parks, stadiums, arenas and Broadway productions including Ragtime, Fosse, King David, Damn Yankees, Taboo, Brooklyn, Lestat, Pirate Queen, Young Frankenstein, La Cage Aux Folles, Spiderman, and Priscilla Queen of the Desert. With Michael Jackson ONE Jonathan is creating the sound system and the audio environment of his 14^th Cirque du Soleil show since Saltimbanco in 1992.

  Meer infoVerbergen

• Holger Förterer

  Interactive Projections Designer

  To call one of Holger Förterer creations a “projection” doesn’t come close to describing the magic he conjures with light.

  In Förterer’s world, KÀ dancers and acrobats do not simply perform on a stage that’s illuminated by a light show, they actually direct what happens to the projection through their movements—the scenery reacts to everything they do. The result is a smooth succession of hypnotic, realistic illusions that play out in real time as the performers interact with the unseen technology that makes it all happen.

  So how does it all happen? First, the performers are captured by an infrared-sensitive camera above the stage and their movements are tracked by a computer with software written by Förterer and three programmers. The second component is a system that in effect turns the stage into an oversized touch-screen that can determine the precise position of each actor, dancer and acrobat.

  Without the performers to provide this input, nothing would happen. The information gathered from them influences the mathematical parameters of any number of worlds that are then reprojected onto the stage they occupy. “In essence, what we have is an intelligent set,” says Förterer. “And everything the audience sees is created by the computer.”

  But as advanced as all this technology is, Holger Förterer does not see himself exclusively or primarily as a technician. “I am midway between art and technology,” he says. “All of my efforts seek to use technology to the point where it becomes art. At the same time, I struggle against technology taking me to the point where it takes over, at the expense of art. Ideas are the most important thing in our work. Man understands ideas, machines don't. However, if art cannot bring machines to feel emotions, who or what can? I am going to try.”

  Meer infoVerbergen

• Michael Curry

  Puppet Designer

  Puppet Designer Michael Curry works widely in both conceptual and technical development with the foremost entertainment companies such as the Metropolitan Opera, London's Royal National Theatre, Disney Theatrical Productions, LA Opera, and Universal Pictures. Michael has been the recipient of many prestigious awards from his peers, including several awards for his puppet and costume work on Broadway, Olympic ceremonies as well as his continuing innovations in the fields of visual effects and puppetry design. He has collaborated with Julie Taymor on many stage and opera productions. Among his numerous awards, he received the 1998 Drama Desk Award for Outstanding Puppet Design in recognition of his work for Taymor on The Lion King. Michael’s other credits include an opera directed by Robert Lepage at the Paris Opera, an opera at La Scala, Milan, directed by William Friedkin, and the Broadway production of Spider Man with music by Bono and Edge, directed by Julie Taymor. After KÀ, The Beatles LOVE, Wintuk and CRISS ANGEL Believe, Michael Curry collaborates with Cirque du Soleil for the fifth time with Michael Jackson THE IMMORTAL World Tour.

  Meer infoVerbergen

• Patricia Ruel

  Props Designer

  Patricia Ruel has contributed to the success of a myriad of plays, television shows and special events, both in Quebec and abroad. Her track record includes over 50 productions as Props Designer and a dozen as Set Designer. Patricia has received two Théâtre Denise-Pelletier awards for her sets for Révizor, directed by Reynald Robinson, in 2003, and Edmond Dantès, directed by Robert Bellefeuille, in 2004. In 2011, she received a Gémeau award in the “Best Set Design: all variety categories, magazines, public affairs, sports” category for the end-of-year special Bye Bye 2010, aired on SRC. She has worked with various theatre directors, including Robert Lepage, Dominic Champagne and Fernand Rainville. She has also worked on several projects for Cirque du Soleil, including KÀ, The Beatles LOVE and Viva ELVIS as Props Designer and Wintuk and Banana Shpeel as Set Designer.

  Meer infoVerbergen

• Jaque Paquin

  Acrobatic Equipment and Rigging Designer

  There’s no formal training for a profession like Jaque Paquin’s. “To do it, you have to do it,” he says. Jaque studied art history (specializing in film) and electronics in school, and began his career in the arts working as a lighting technician at the age of 14. The following year, he opened a disco.

  He went on to work as a stage technician in theatre, a set painter in film, a grip in television and, finally, as a carpenter, team leader and project head in a set construction workshop for theatre and variety shows. "I've worked in nearly all of the trades plied by the people who build and operate my equipment," he says. “So I make an effort to facilitate the work of the technicians and the artists.”

  Jaque joined Cirque du Soleil in 1990 as head of the construction workshop, where he created aerial environments for such shows as Saltimbanco, Dralion, Varekai, Zumanity, KÀ and “O”. From 1991 to 1996, he was Technical Director for the North American tour of Saltimbanco, and he was the show’s Technical Director when it toured Europe and Japan. In 1995 and 1996, he was director of all installations for the Festival International de Jazz de Montréal and the FrancoFolies de Montréal.

  His imagination, artistic flair, and technical skill conjured up the fantastic boat in "O" – a piece of acrobatic equipment that brings together three techniques never before combined in the history of circus arts: the parallel bars, the Korean cradle and the flying trapeze.

  Whether working on the rigging for a show or as head of research and development for Cirque du Soleil's acrobatic equipment, Jaque is constantly on the lookout for ways to give a new look to a wide variety of circus arts. However, he says, “There’s never any compromise for safety. If an artistic vision can be achieved only by lowering the safety standards, then that element of the show will be dropped.”

  For CRISS ANGEL Believe™, Jaque Paquin has designed the equipment used in the illusions as well as the rigging for all of the scenic equipment (sound, lighting and set decorations). "We’ve developed unprecedented techniques, especially for the magic numbers," he says. “I like to say that this show contains some of my best inventions that I will never be able to talk about."

  Meer infoVerbergen

• André Simard

  Aerial Acrobatics Designer and Head Coach– Creation

  André Simard werkt al sinds 1987 voor Cirque du Soleil. In dat jaar ontwikkelde hij een trapezeact voor de voorstelling Nouvelle Expérience en ontketende daarbij een ware revolutie in de luchtacrobatiek. Onder zijn leiding wisten de acrobatische hoogstandjes, die ergens tussen hemel en aarde in een schouwburg of in een circustent werden uitgevoerd, de elegantie van ballet te bereiken. Tussen 1989 en 2000 werden 13 van de acts die hij maakte voor Cirque du Soleil, de nationale circusschool en zijn eigen artiestengroep de Studio de création les gens d'R bekroond met prijzen bij festivals waaraan de beste circusartiesten uit de hele wereld meededen.

  Nieuwe circusartiesten hebben Simard te danken voor de nieuwe vorm van luchtacrobatiek in zijde, die hij in 1995 bedacht. De bootscène in ''O'' is een ander voorbeeld van technologische en choreografische innovatie, dit keer het resultaat van zijn samenwerking met Jaque Paquin, de ontwerper van acrobatiekuitrustingen. Simard heeft bovendien de meeste luchtacts ontworpen in de voorstellingen die Cirque over de hele wereld geeft.

  André Simard slaagt er al 30 jaar lang in een perfect evenwicht te vinden tussen zijn drie vakgebieden: kleinkunst, topsport en het circus. Aan het begin van de jaren 70, toen hij studeerde aan het Institut des arts graphiques de Montréal, was hij lid van het nationale gymnastiekteam van Canada. Terwijl hij hard trainde voor de Olympische Spelen van 1972 in München, hielp hij ook met de opleiding van clowns en andere entertainers aan het Centre Immaculée-Conception in Montréal, een voorloper van de nationale circusschool. Zoals hij zelf zegt: ""Ik probeer voortdurend de regels van de biomechanica, die ik toepas op atletiektraining, te combineren met de ontroerende kracht van podiumkunst."" Deze benadering heeft ook invloed gehad op zijn lessen aan de nationale circusschool in Canada, het Centre national des arts du cirque de Châlons-sur-Marne en de École nationale de Cirque de Rosny-sous-Bois in Frankrijk.

  In 1995 richtte hij de Studio de création les gens d'R op in Montréal; een artistieke uitlaatklep die hem de kans geeft emoties te uiten via luchtacrobatiek. In 2001 maakte deze groep zijn debuut met een voorstelling van Échos in Venetië. De voorstelling werd opgevoerd op verzoek van de organisatoren van het beroemde Biennale kunstfestival van Venetië.

  ""Voor CRISS ANGEL Believe heb ik een manier bedacht waardoor de dansende figuren door de lucht kunnen draaien met behulp van touwen die in hun kostuums zijn verborgen"", legt hij uit. ""Ik heb bovendien acrobatiek geïntroduceerd in de dansnummers van de steltlopers en heb een acrobatisch mechanisme met een motor bedacht voor het karakter Kayala: als ze tevoorschijn komt uit haar bloem en haar hoepelact begint, pakt ze de bloemblaadjes vast. Deze zijn in werkelijkheid gemaakt van doorzichtige, flexibele pvc-buizen die in haar kostuum zijn genaaid.""

  André Simard werd in 1945 geboren in Montréal.

  Meer infoVerbergen

• Nathalie Gagné

  Visagiste

  Visagiste Nathalie Gagné is al sinds haar tienerjaren gefascineerd door make-up en de invloed die make-up heeft op het acteervak. Ze heeft een studie theaterproductie gedaan aan de Cégep de Saint-Hyacinthe in Québec, en was daarna een van de eersten die afstudeerde aan de afdeling van de fameuze Parijse visagieopleiding École Christian Chauveau in Montréal.

  Voordat zij aan het werk ging bij Cirque du Soleil, werkte Nathalie bij theater, film en televisie. Ze is twee keer genomineerd voor een Gémeaux-award voor beste make-up over alle categorieën. Deze onderscheiding wordt toegekend door de Academy of Canadian Cinema and Television.

  De artiesten van Cirque du Soleil moeten hun eigen make-up aanbrengen en daarom betrekt Nathalie hen bij de creatie van het uiterlijk van hun personage. "In tegenstelling tot acteurs zijn acrobaten niet gewend om hun eigen gezicht te bestuderen", licht ze toe. "Een van mijn doelen is ze nu juist dát te laten doen en ze te helpen de - zoals ik ze noem - 'krachtlijnen' in zichzelf te vinden, die de basis bieden waarop hun personage kan worden opgebouwd."

  “Make-up is een weerspiegeling van de ziel van het personage. Het is ook een magische manier om remmingen te laten verdwijnen,” zegt Nathalie, die sinds 1995 meer dan 1000 make-upontwerpen voor Cirque du Soleil heeft gemaakt en voor haar uiteindelijke concepten uit meer dan 5000 schetsen heeft gekozen.

  Nathalie moet er ook voor zorgen dat alle make-upontwerpen met haar signatuur een eenheid vormen. Omdat de artiesten zelf hun make-up moeten aanbrengen, maken workshops in make-uptechnieken nu deel uit van de algemene training die aan artiesten van Cirque du Soleil wordt gegeven. Nathalie leert artiesten eerst hoe ze hun eigen make-up moeten doen en schrijft vervolgens voor iedere artiest een stappenplan voor het aanbrengen van de make-up.

  Nathalie introduceerde nieuwe make-upconcepten voor de shows Mystère, Alegría en Saltimbanco, waarbij ze samenwerkte met regisseur Franco Dragone en kostuumontwerpster Dominique Lemieux. Na haar werk voor onder andere Quidam, “O”, La Nouba, Varekai, ZUMANITY, KÀ, Corteo, DELIRIUM, LOVE, ZAIA en CRISS ANGEL Believe is Viva ELVIS de 15e show van Cirque du Soleil waaraan Nathalie haar creatieve bijdrage levert.

  “In Viva ELVIS duiken we terug in de jaren 50 en 70 met de kostuums van Stefano Canulli", zegt Nathalie Gagné. "Bij de make-up ligt de nadruk op eyeliner en valse wimpers in alle mogelijke variaties, van reeënogen tot poppenogen. Aan de traditionele zwarte eyeliner heb ik iriserende kleuren toegevoegd om de opwinding van die periode op te roepen en om de ogen te laten glinsteren in het licht. Ik heb de kunst van de verwijderbare make-up zoals we die in ZAIA en CRISS ANGEL Believe toepasten nog verder uitgebreid. In Viva ELVIS vormt deze techniek de basis voor verschillende delen van het gezicht waarop we dan andere materialen zoals extravagante valse wimpers, kant, sieraden, kristallen en zelfs latex protheses kunnen aanbrengen. Op die manier kunnen we een gezicht, en daarmee het personage, in een paar seconden compleet veranderen, zonder dat we lijm hoeven te gebruiken."

  Nathalie Gagné is in 1963 geboren in Trois-Pistoles, in de regio Bas-Saint-Laurent, Québec.

  Meer infoVerbergen